Door Willy en Michiel

Van Ankara naar Split.

Op 5 augustus ontmoeten we Trudy en Dirk en Roos, Arnaud, Floris en Ruben op hun verblijfplek bij Zonguldak in Turkije.

We worden afgehaald door Dirk in de T-Ford en Roos en Arnaud in de Landrover.

De kinderen gaan mee in de T en hebben de primeur: aangehouden door de politie. Die wil natuurlijk gewoon op de foto, maar spannend is dat wel.

Op 6 augustus maken we ons klaar voor de reis. Michiel past uiteindelijk toch niet goed in de Landrover. Dirk en Michiel gaan met de eigenaar van de camping op pad om ervoor te zorgen dat de stoel 5 centimeter naar achter kan. Met succes.

7 Augustus: de eerste reisdag.

Vandaag hebben we niet alleen een volg team, maar ook een heus uitzwaai team. Na het stickermoment nog een Turkse thee en een ijsje en laten we Roos en co achter op dit heerlijke plekje.

We hebben spannende eerste meters: het regent, de weg gaat steil omhoog en er komt een vrachtwagen op drift de bocht om zeilen. De eerste hellingproef is een feit. We rijden langs de kust, wat een uitzichten.

Aan het eind van de middag vinden we een camping aan de kust, met een heus gat in de grond. Ai, dat zijn we niet gewend.

8 augustus: Welkom in Europa.

Vandaag wakker worden aan het strand. Heerlijk vroeg zodat we op tijd kunnen vertrekken om meters te maken. We hebben een mooie route langs de kust en later iets meer landinwaarts. Daar rijden we tussen de zonnebloemvelden en koeien op de weg, door bossen en langs schaapskuddes naar de grote brug over de Bosporus.

En dan… zijn we in Europa. Een grote stap voor Trudy en Dirk.

9 augustus: Naar de Zee van Marmara

We moeten vandaag vooral snelweg rijden, dat schiet lekker op, maar je ziet niet zo veel van het land. Het is wel prachtig, met glooiende velden zonnebloemen en wijngaarden. We

lunchen in Yeniciftlik een heerlijke pide. De laatste 50 km rijden we naar de kust en vinden we een camping aan de Zee van Marmara.

10 augustus: Grens Turkije Griekenland

Vandaag leggen we onze laatste kilometers af in Turkije. We zijn om 13.45 bij de grens en sluiten achteraan in de rij. Het gaat langzaam, maar er is beweging. De navigatie zegt 34 minuten vertraging.

Na een uur zijn we halverwege de afstand tot de grote poort, dus we denken: nog een uurtje en dan zijn we wel door. Helaas, na 3 uur spelletjes spelen, hangen, eten kopen bij kraampjes en rijles voor de kinderen in de T-Ford staan we dan eindelijk bij de grote poort, maar dan blijkt: het staat helemaal vast tot de Griekse grens. Het gaat zeker nóg 3 uur duren. Dan zakt de moed wel even in de schoenen. Hoe vermaak je de kids nog? Wat zit er nog in de trukendoos?

Nou, we spelen nog wat meer spelletjes, gaan naar een paar ongelofelijk vieze wc’s, kopen een verjaardagscadeau voor Michiel in de enige winkel die langs de grens staat, eten nog iets uit de koelbox, lezen boekjes voor, poetsen tanden, zweten onze naad uit in de Landrover, slaan muggen dood. En dan zijn we om 21.45 aan de Griekse kant van de grens.

Deze overgang duurde acht uur. Acht uur file, acht uur zweten en acht uur goede moed houden. En bij de douane: alleen een paspoortcontrole. Waarom het zo lang moet duren?

De geplande kilometers zijn niet gehaald en in het donker zoeken we een hotel. We vragen een local, rijden in het donker naar de betreffende stad, spreken op straat de jeugd aan en worden door de politie naar ons hotel gebracht. Heerlijk een douche en een bed.

11 en 12 augustus: Het Griekse landschap.

Deze twee dagen doorkruizen we Griekenland van oost naar west.

We zitten eerst in een luxe hotel aan de plaja, wat een contrast met de armoede die we eerder op de reis gezien hebben.

13 augustus: Twee landsgrenzen in 1 dag.

Vandaag op weg naar Albanië. De route wordt aangepast een aardverschuiving en de vele bosbranden in het gebied. We gaan eerst naar Noord Macedonië.

We zijn een beetje huiverig geworden voor landsgrenzen, na de grens Turkije-Griekenland. Geheel voorbereid gaan we om 12.30 in de rij staan, om 12.45 zijn we in Noord Macedonië. We krijgen er gelijk een uurtje bij, want de klok gaat terug. De volgende grens op de route is die naar Albanië. Ook die grens gaat heel soepel, 15 minuten en we zij erdoor.

Aan het eind van de dag vinden we een camping aan het meer bij van Ohrid.

14 augustus: Naar Shkoder.

We blijven vandaag in Albanië.

Het is warm en we rijden lang, uiteindelijk vinden we een mooie camping in een natuurgebied.

We kunnen er zwemmen in het meer, wat we ook zeker doen na een lange en warme rit.

15 augustus: Albanië- Montenegro- Bosnië- Kroatië

Na het inpakken van de spullen gaan Wouter en Silvia in de T-Ford bij opa en oma. We rijden naar de grens met Montenegro en zoeken een plek met schaduw om voor een bakkie, maar die vinden we niet. Vandaar dat we toch maar een kopje drinken in een café. Vanwege de warmte kruipen de kinderen weer bij ons in de Landrover.

We rijden vandaag over de panoramic highway. Het is prachtig.

Tussen de grensposten rijdt Trudy de Landrover en ze doet het super stoer.

Vandaag in 1 dag in 4 landen geweest. Bij sommige grenzen kregen we geen stempel, dus vroegen we ernaar. En ja hoor, dan zetten ze graag nog een stempel voor je in je paspoort. Superleuk.

16 augustus: Split!

Op tijd ingepakt en op weg naar Dirk-jan op de camping in Split.

We rijden langs de kust en houden de Zee

We rijden langs de kust en houden de Zee aan onze linkerhand. Het is een prachtige weg met veel bochten, heuvels en bergen, tunnels en bruggen, kasteelruïnes in de verte. Het is een mooie rit.

Aan het eind van de rit komen we aan op de camping, waar we verwelkomd worden door Dirk-Jan, Inge, Simon, Femke en Linde. Een extra speciaal moment, na al die maanden zien de kinderen opa en oma weer.

In 16 dagen 2096 km afgelegd, in 7 landen gereden.

Het was een bijzondere reis.

We wensen Trudy en Dirk veel plezier met het volgende volgteam.