Verslag 12 juli
Door Thecla en Benno
Iedere keer is het weer een lust om in het nergens wakker te worden met alleen maar natuurgeluiden om je heen. De nachtelijke dauw heeft alles wel drijfnat gemaakt, waar je met iedere draai op je zij of rug even door moest komen.
We nemen afscheid van mounth Alma en ons mooie kampeerplekje.
We gaan over een goede asfaltweg door een golvend landschap met links en rechts uitgestrekt graasland. Door de ongewone regens ziet alles er fris en fruitig uit en ademt een Hollands landelijke sfeer uit. We hebben het plan opgepakt om bij het kustplaatsje Seventien Sevety een boot te nemen naar het eilandje Musgrave midden in the Great Barier Reef, op anderhalf uur varen van uit de kust, om daar te gaan snorkelen.
Het kantoor is snel gevonden en geregeld. De boot is maar half volgeboekt, dus plaats zat. De bootmonteur zegt morgen wel op de T- Ford te willen passen Dan op zoek naar een camping, maar alles zit vol. Zelfs al laat ik mijn nep tatoe zien en Dirk zijn spierballen, ze geven geen kick. Dan gooien we het over een andere boeg en trekken onze meest slonzige kleren aan en laten de afgeleefde T- Ford zien, dit werpt vruchten af bij Kapitein Cook camp. We slaan ons kampement op en lopen nog even door de jungle naar het strand, waar niemand te bekennen is. Eten en slapen. Ik las nog een bord met “oppassen voor vallende takken, en inderdaad hoor ik s’nachts met veel gekraak een tak naar beneden komen, gelukkig geen kokosnoot die boven ons zwaait in de wind van zich laat horen.
