Het was weer vroeg dag in Liasamis, bij het nalopen van de T-Ford kwam Dirk er achter dat de stuurstang voor de derde keer is gebroken, wederom op zoek naar een lasser. Deze is snel gevonden en er wordt een extra versteviging op gemaakt. Het ziet er niet uit maar het werkt. Na deze fix gaan we op pad richting Isolo, het is een lange rit over dirt road en wellicht asfalt!! Maar de verhalen over het laatste wisselen nogal, 20, 30 80 km, blijkbaar weet niemand het zeker.
Na een paar kilometer gebeurt er iets vreemd met de Land Rover, de auto glijdt van links naar rechts over de weg en is nauwelijks in bedwang te houden. We stoppen en zien het probleem, de stabilisator stang is losgetrild. Gelukkig komen er een paar auto’s langs en de mensen bieden aan te helpen, blijkt dat een van hen precies zo’n bout en moer in de auto heeft liggen!! De auto wordt gerepareerd en we kunnen weer op weg, en dan plotseling na 400 km hobbelen, schudden, begint de asfalt weg. We maken een dansje, de gemiddelde snelheid schiet omhoog en in de middag bereiken we Isolo.
Wow, en dan zeggen ze dat toeval niet bestaat!
We volgen jullie berichten uit Afrika trouw en ook m’n zus Joke – die ook mee gaat rijden in Zuid Amerika – is trouw lezer van jullie berichten. Vooral van de foto’s genieten we – wat een fotogenieke mensen ontmoeten jullie.
Goede reis, en vooral genieten!
Groet, Dirma
Jullie verhalen zijn geweldig en de foto’s adembenemend en grappig, het is heerlijk om jullie blog te volgen. Nog heel veel succes en natuurlijk plezier!!
Groetjes
Maud en Caspar