Vandaag gaan we richting Bryce Canyon. Voordat we kunnen vertrekken maken we ons klaar in de heerlijke morgenzon. Dirk verwisselt de voorbanden van de T-Ford om met de achterbanden omdat ze aan de voorkant best snel schuin slijten.
Met de verslagen lopen we wat achter dus moeten we nog even wat inhalen.
Nu zijn we klaar om de weg op te gaan.
Het beloofd weer een warme dag te worden. Het schijnt dat er hier een hittegolf heerst. Dat geloven we meteen.
Onderweg rijden we langs een erf waar een aantal oude auto’s op staan. Eén daarvan lijkt een T-Ford te zijn, maar het blijkt toch niet ons merk te zijn. Trudy geeft hem even een slinger.
Een eindje verder is het tijd voor koffie en een broodje. We vinden een mooie plek bij een boom met een aantal mooie bergen om ons heen.
Trudy en Inge zorgen weer voor een heerlijke lunch en Dirk zorgt voor de muzikale begeleiding.
Joris ziet onder de boom een blikje onder een stapel takken liggen. Wat zou daar inzitten? Is het misschien een schat?
Met een zakdoekje halen we het blikje voorzichtig open. In het blikje zit van alles. Snoepjes, een autootje, nog wat pepertuutjes en een notitieblokje! We concluderen dat het geocaching moet zijn (mensen vinden op internet coördinaten en gaan dan zoeken met een GPS ofzoiets). We stoppen wat visitekaartjes en een klompje in het blikje, schrijven in het notitieblokje dat we er zijn geweest en verstoppen de schat weer.
Wil je deze schat ook vinden dan zijn hier de coördinaten:
Na 7200 km geeft Dirk de sleutel van de T-Ford, een beetje gespannen maar met trots, over aan Dirk-jan. Een historisch moment! Zie die sleutel nou nog maar eens terug te krijgen Dirk.
Er komen een aantal wolken voor de zon. Dit maakt het rijden best wel aangenaam. Er komen zelfs een paar druppels uit de lucht.
Het maakt Dirk-jan niets uit, die rijdt ons veilig Utah in.
Wij rijden Bryce Canyon binnen. Wat een mooie route!
Om 17.00 uur (Utah time, we zijn door een tijdzone gereden) rijden we de camping, Ruby’s Inn, op. Op deze camping kunnen we een Wigwam ofwel Tipi huren. We kunnen nog in tipi nummer 10. Maar waar staat die? Die blijkt op het mooiste plekje van de camping te staan. Aan het water met een eigen oprijlaan van minstens 100 meter.
Dirk-jan maakt het hout voor het kampvuur klaar.
Dat heeft hij goed geregeld want het kampvuur is al snel in orde.
Nu is het tijd voor wat rust tijdens onze werkvakantie.
Morgen hebben we een rustdag.
Vandaag hebben we 189km gereden.
say thanks to a lot for your web site it assists a whole lot.