Om 6.30 uur uit de veren. De tent stond vannacht in een kuil waardoor de helft van de slaaptent slechts gebruikt is.
Dirk is alweer druk met de T-Ford. Hij heeft 5 van de 32 nippels gesmeerd. Dan gaan we weer als de brandweer.
Om de grote weg op te komen moeten we eerst weer 8 mile off road naar beneden. Dirk-jan rijdt vandaag de T-Ford van de berg af. Een mooi stukkie sturen.
Vandaag bestaat het Land Rover team uit Petra en driver Joris en het T-Ford team bestaat uit Inge, Trudy, Dirk als driver assistent en Dirk-jan als driver.
De Land Rover doet zijn naam eer aan. Dirk heeft namelijk de vuilniszak voor het “oog” van de land “rover”. Stoere piraat.
Dirk voelt zich wel op zijn gemak zo naast zijn schoondochter op de achterbank van de T-Ford. Eigenlijk moet hij nog een sigaar en een krant…
Nu rijden we op de 72 richting het noorden. Een erg mooie bochtige weg met amazing scenic views.
Na de 72 rijden we de 10 op. Het is hier een stuk kaler en veel grijze bergen. Dat is even wennen na al die kleurrijke landschappen. Toch zijn hier veel verborgen schatten.
Er rijden veel vrachtwagens en mega treinen vol met kolen. We moeten lang wachten voordat de langzame trein met wel 7 locomotieven voorbij de spoorwegovergang is.
In de grijze grond blijkt ook veel olie te zitten. We zien een stuk of veel “JA” knikkers langs de weg.
’s middags krijgen we flinke wind en harde regen voor onze kiezen. De regenpakken werden aangetrokken. De T-Ford heeft totaal geen moeite met de regen en de wind.
Het landschap wordt alweer wat kleurrijker. Her en der wat groen.
We hebben op de kaart een camping gespot maar die zijn we niet tegen gekomen.
De koeien kunnen hier in de omgeving vrij rondlopen. Als ze willen oversteken kijken ze je even aan en gaan vervolgens toch gewoon over.
Het stuur van de Ford heeft er al ruim 30.000 km op zitten, dat is goed te zien.
Aangekomen in Duchesne vragen we naar een camping. De vrouw waar we het aan vragen rijdt ons voor met haar auto, dat is aardig!
Om 18:30 komen we aan op de camping, de camping staat aan een ‘Starvation Lake’ gevormd door de ‘Strawberry River’. Vroeger was dit gewoon een dal waarin een dorpje stond inclusief kerkje en postkantoor, de overheid heeft in de 70’er jaren alles opgekocht en onder water gezet, best bizar.
We zetten de tent op en koken eten.
We hebben vandaag 264 km gereden en zitten ongeveer ten hoogte van Salt Lake City
Morgen gaan we door Ashley National Forest naar het noorden.
Wat een geweldige foto:
Dirk helemaal in z’n element met een ‘rijdende deel’ naast de Ford.