Verslag 22 oktober
Door Liza
We verlaten Ushuaia en zeggen onze lieve vrienden gedag. Nog even rijden we langs het overweldigende landschap met de bergen met sneeuw.
We zullen vandaag een flink stuk richting het noorden rijden en de grens met Chili passeren.
Onderweg stoppen we op een bijzondere plek en drinken we ons dagelijkse kopje koffie.
En kunnen de schoenen die erg nat zijn geworden door de regen van gisteravond, even drogen.
Patagonie staat er om bekend dat er veel wind is, dat merken vooral Dirk en Trudy.
De wegenkaart vloog even weg, maar werd gelukkig gered.
We zijn al lang aan het rijden maar zijn nog niets tegen gekomen om te overnachten, dus rijden we verder.
Eindelijk komen we een plaatsje tegen Cerro Sombrero en zien daar een hotel langs de weg. Het zit vol. Het is een stadje voor met arbeiders en er schijnen hiervoor veel hostals te zijn. We worden de weg gewezen naar een keet waar binnen de werkmannen aan een stevige maal zitten. Trudy en ik vragen om een slaapplek en achter ons hoor ik wat gegiechel. De kok is echter alleraardigst en schrijft op een briefje de naam van Senora Lucia, daar zouden we terecht kunnen. Hij probeert ons uit te leggen waar het is, maar we begrijpen het niet dus pakt hij zijn auto en rijdt voor ons uit. We komen bij een klein huisje van hout met kleurrijke muren, gordijnen en beddengoed, de harde wind giert door de kieren van het huisje en de met tape vastgezette ramen. Er zijn vier bedden dus wij zijn blij! Ergens vlakbij schijnen we nog te kunnen eten, maar er is nergens een bordje met restaurant te vinden. We vragen het en we worden weer geholpen naar een deur van een ogenschijnlijk normaal huis waarachter een restaurant schuil gaat. We zijn de enige gasten en speciaal voor ons wordt er nog een maaltijd gemaakt. Heerlijk en gelukkig! De volgende ochtend ontbijten we in ditzelfde plekje, het meest rijkelijke ontbijt dat we tot nu toe hebben gehad.
Bedankt!