Verslag 8 februari
Door Steef
De dag begon meteen strak blauwe hemel en dat zou zo blijven tot aan de avond.
Dirk en Steef beleven een paar spannende uren want de beide auto’s moeten nog door de technische keuring. De landrover , nu met nieuwe koplampen wordt meteen goedgekeurd.
Na een kop koffie thuis gaan ze weer richting inspectie station en nu met de Model T.
Daar blijkt dat het kenteken al in gebruik is in New Zealand.
Geen probleem, van de ZZ wordt ( op papier ) VZ gemaakt.
Stuurspeling
De koplampen voldoen aan de gestelde eisen.
Bodeminspectie
Ondertussen wordt de reis besproken want Steve vindt het zeer interessant.
De heren overleggen het een en ander en doen wat papierwerk.
Als laatste moet de remtest worden gedaan bij een snelheid van 20 miles.
Steve heeft een apparaatje in een houten kistje op de bodem van de Ford gelegd.
Op zijn teken trapt Dirk hard op de rem. De banden laten een remspoor achter op het asfalt.
You can smell the rubber roept Dirk.
De meter geeft 40% aan, wat voldoende is voor een auto met alleen de remmen op de achterwielen.
Eindelijk is het zover, de belangrijke stickers worden op het raam geplakt op een plek die het zicht niet belemmerd, vind maar een gaatje.
Daar is hij dan, het bewijs van deugdelijkheid.
Om 11 uur zijn we klaar en mogen we de weg op van Steve en Annete, no worry mate!
Greetje en Trudy zijn nog in de supermarkt dus die kunnen we nu met de Ford ophalen.
Na de lunch rommelen Trudy en Dirk door de middag terwijl Greetje en Steef een bezoek brengen aan het centrum van Christchurch. In de winderige stad is het een grote bouwput.
Steef wilde graag de kartonnen kathedraal zien, ontworpen door een Japanner na de grote aardbeving van 2011 en hij wilde een hoedje vanwege het UV bombardement.
Bij de kathedraal staat een memorial voor de slachtoffers in de vorm van 185 witte stoelen, voor elk slachtoffer een. Ga zitten en neem een moment van overdenking.
(Even je computer kantelen)