Verslag 4 juli
Door Benno en Thecla
Wakker worden in een regenwoud is altijd een verrukking; aangezien het overgrote deel van het dierenrijk roept om aandacht, of meer; schreeuwt om aandacht. En dat zullen ze krijgen. Stilte in woestijnen kan overweldigend zijn, maar de symfonie van het regenwoud geeft je een beleving van de uitbundigheid van het leven zelf die zijn weerga niet kent.
We vertrekken dan ook vroeg en hebben tegen alle wetten en adviezen in toch gekozen voor de Bloomfield –track. Een route door het regenwoud die alleen toegankelijk is voor vierwieldrive auto’s. Daarnaast vingen we het bericht op dat een van de rivieren veel te hoog staat vanwege de overvloedige regens, zodat zelf alle terreinwagens er niet door kunnen. “We zien wel” zegt Dirk, en ik ben het roerend met hem eens. Het avontuur lonkt!!
In het begin klimt de T- Ford moeiteloos door de tunnel van groen. Het pad is redelijk te doen, maar al gauw komen we een bord tegen met hierop 22% stijging. Het is even slikken maar wonderwel knort de Model T er tegenop. De Landrover lijkt er meer moeite mee te hebben, maar in de low range gaat het goed. De triomf wordt gevierd met een door Trudy gezet bakkie koffie. Hierna dalen en stijgen we weer met korte bochten, het is gang houden.
Dan komen we een bord met 27 % tegen, we kijken elkaar aan, maar zonder veel woorden zetten we door, we zien wel. Maar ook hier buffelt de T- Ford er rochelend, met slippende banden tegenop. Caramba!! De tandwielen kraken, maar krijgen bovengekomen even rust om af te koelen. Dit geeft ons gelijk de gelegenheid om de schoonheid van al het groen van woudreuzen, boomvarens, lianen, wurgvijgen en vele vogels te aanschouwen. Onderweg wordt ons pad gekruist door een Cassuari, een anderhalve meter hoge loopvogel uit het Dinosaurussen tijdperk. Prachtig!!
Het geeft ons gelijk het gevoel in een enorme oerkuil te zitten aangezien we nu een bord tegenkomen met 32% stijging. Weer kruisen onze blikken elkaar met enige zorg. Er zit maar een mogelijkheid op: GANG IS ALLES!! RECHT ZO DIE GAAT!!En oh wonder!! De T- Ford haalt dit slippend en schuren, ploffend en knorrend. Dirk had het gevoel in de versnellingsbak te zitten, zo hoorbaar waren de tandwielen, maar we zijn boven.
Na een volgende afdaling wacht ons een de beruchte rivier die zijn weg slingerend door het regenwoud heeft gebaand. Eerst de Landrover, die klotsend en rochelend de overzijde bereikt. Dan de T- Ford, en oh wonder! Het lijkt hem goed te doen, hij red het en na nog veel stijgen en dalen bereiken we Cape Tribulation. Hier reikt de jungle tot aan zee. Voordat we het strand oplopen scannen we het op zoutwaterkrokodillen, maar alles lijkt veilig. Niet veel later vinden we een kampplaats en gaan met een glorieuze zonsondergang slapen.
My congratulations to you guys on following the dream and enjoying what your doing.
The effort of keeping the T Model together as you travel the worlds best and roughest roads would be an experience in itself.
Heard you on Macca this morning (15/7/18), so impressed where you have been so far; I’ve done the Gibb River road, its not easy.
You have posted some great photos and I intend to go through your older posts; the one picture that played in my mind was the photo of the roadtrain and the hundreds of metres of dust following, I’m sure you’d get a friendly wave from the truckie as he bore down, and if you could read his lips they would be saying “you poor buggers”
Just thought you guys could checkout a a fire tower or two somewhere in our great land; some are easy to get too, others a lot more difficult and isolated (not 4wd), all have great views, Hint if you do this remember if you can’t see your destination clearly from where you are you will not see a great view from the fire tower.
To get an idea of what I’m on about checkout the site -Fire Towers Down Under – look at three towers 1.The Pinnacles 2. Reids in the Grampians 3. Warren Bi Centennial
3a Gloucester – both trees.
Cheers Guys, safe travelling,
Ray Lucas