21 juli – dag 30

Gezien onze vorige onaangename ervaringen, nemen we elke keer alle bagage mee onze kamer in. Het is een hele klus om alle bagage bovenop de landrover te binden.

Vandaag staat de rit naar de Dode Zee op het programma.

Het is een speciale ervaring om door de rotsachtige Neveb woestijn te rijden. Vooral na Jerusalem zijn er hele lange klimmen, wat je in wielertermen een vals plat zou noemen. Het Fordje neemt elke berg fantastisch. Even is er een boutje verdwenen, maar dat is zo opgelost en een keer moeten we aan de kant, omdat de remmen anders te warm worden.

Het is een vreemde ervaring om langs de Westbank te rijden. Aan de rechterkant staat een muur met prikkeldraad met daarachter huizen, aan de andere kant in de verte een vrij dorp.Je ziet hier heel veel soldaten op straat, jongens en meisjes die hun automatische geweren gewoon mee naar huis nemen.

Na een checkpoint wordt de T-Ford achtervolgd door een militaire jeep. Als we voor een koffiepauze stoppen, stappen er eerst twee mannen met grote geweren uit. Even later komen er nog een jongen en een meisje met snelvuurwapens achter uit de auto.Ze zijn gewoon nieuwsgierig en de leider stelt alleen terloops de vraag of we wel toestemming hebben om in Israel te rijden. Dirk maakt ook een russische jongen nog helemaal gelukkig door met hem een rondje in de T-Ford te rijden.

En dan is er de Dode Zee.Wat een prachtig gezicht, aan de linkerkant het turquoise water en aan de rechterkant in vele tinten de zandkleurige bergen. Uiteindelijk vinden we een appartement in een leegstaand vakantiehuisjes park. Dirk, Ben en Joke gaan nog de Dode Zee in.Deze is zo heet dat er van afkoelen geen sprake is. Je blijft daar zomaar drijven en je kunt zelfs in het water zitten zonder dat je iets hoeft te doen. De bodem bestaat helemaal uit zout, wat je niet in je ogen moet krijgen, want dat brandt vreselijk. Trudy is de hitte even zat en blijft thuis om rustig aan te doen.