Verslag 10 juni
Door Benno Graas
Darwin; Als er een stad is die tot mijn verbeelding van natuurlijke ontwikkeling staat, dan is dit Darwin. Gelegen in de Northern Territory van Australië. Een land met zo’n duidelijke verscheidenheid aan uitzonderlijke dieren in vergelijking met de omliggende landen en de rest van de wereld. Het was dan ook een verademing om hier ’s Nachts te arriveren en zonder veel zicht, de lucht op te snuiven, de sfeer van het land in te ademen.
Buiten het vliegveld kregen we spontaan een lift aangeboden naar de voormalige Quantas Hangar uit 1934, waar de Motor Vehicle Enthusiasts club in gehuisvest is. Aangezien alles nog was gesloten namen we onze intrek in het naastgelegen parkje vanwaar we het ontwaken van de stad Darwin gade sloegen; exotische vogels kwetterden de zon boven de horizon van de tropische vegetatie. Lokale passanten knikten ons gedag.
Niet lang hierna opende Leo de poort van het eldorado van antieke motoren, auto’s, vrachtauto’s en stationair motoren; een lust voor het oog.
Als gauw kwam Paul van Bruggen ons ophalen om te logeren in zijn riante huis aan de buitenkant van Darwin, in Palmerston. Zijn vrouw Maja en hun zonen Wil en Tom ontvingen ons met een verwonderlijke vanzelfsprekendheid. Tom leidde ons door de exotische tuin met uitleg over wat wel en niet te eten was. Welke dieren interessant zijn en welke je beter kunt vermijden.
In de loods liet Paul ons zijn verzameling Chevrolets zien en zowaar bleek hij ook nog een Enfield te hebben: “The Fly” een licht model motorfiets dat men regelmatig in de oorlog aan een parachute dropte.
In de middag arriveren er vrienden van dertig jaar geleden, zodat we in de avond, gezellig met zijn tienen in “the Mancave” overheerlijk eten en borrelen. Wat een welkom!!
Verslag 10 juni
Door Trudy
Titel Op naar Darwin.
Voor het ontbijt was Dirk de velg van de T-Ford al aan het schuren.
We zijn uitgenodigd om te komen ontbijten op het terras bij Diana en John. Heerlijk!
Er is hier bij John geweldige ruimte om te werken.
Er moeten 2 banden om de velgen worden gedaan zodat we weer 2 reserve-wielen op de T-Ford hebben. Rick komt ook even helpen.
Ik werk aan de verslagen en als Dirk klaar is met de T-Ford nemen we afscheid envertrekken we richting Darwin. We mogen volgende week met onze nieuwe team ook bij John en Diana kamperen. Dit zijn de laatste rijdagen naar het noorden.
Het is druk op deze weg en ook de roadtrains zijn er passeren ons weer met hoge snelheid. Iedere keer zijn we weer blij als de roadtrrain weer uit het zicht verdwijnt. We tellen de kilometerbordjes richting Adelaide River. Het is namelijk wel 200 kilometer en we zijn pas om 1 uur vertrokken.
Ook vandaag zien we weer mooie termietenheuvels.
We gaan dicht langs een bosbrand. De zon verdwijnt achter de rook.
Nog verder richting Adelaide River is er een grotere bosbrand. We zien grote vlammen vlak langs de weg. We gaan door een enorme rookwolk, zien bijna niets meer en dan zijn we er gelukkig veilig voorbij.
Op de camping krijgen we een prachtige plek maar voor de veiligheid moeten we de auto’s zo neerzetten dat we snel weg kunnen rijden.
Rick heeft een fles champagne gekocht om te proosten op de gereden Gibb River Road.