Verslag 18 april

Door Trudy

Ons eerste doel bereikt

Wij hebben goed geslapen in onze hotelkamer in Bayandelger. Op onze kamer stond een enorme vriezer met een koe erin. Omdat hij zo bromde (de vriezer) mocht de stroom eraf maar vanmorgen heb ik de stekker er maar weer gauw ingedaan. Ik wilde niet dat de koe eruit kwam. De mannen hebben zin om een stukje te rijden.

Oko had informatie over de weg en we gingen vroeg op pad.

Wat vreemd, het lijken sneeuwvlokjes die in de lucht dwarrelde, geen zandkorrels deze keer.

Het werd later echt sneeuw, dikke vlokken, wind en koud. Marijke haar nieuwe dikke jas kon ze nu heel goed gebruiken.

Er werd niet glad want er lag genoeg zand op de weg.

We komen op een berg waar een Ovo staat waar alle ouders een offer brengen als de jongens

Die 18 jaar zijn naar het leger gaan. Marijke offer voor de vorm een snoepje.

Vanaf de Ovo gaan we een beetje naar links. Zoek je weg, ga een berg over en zie waar je uitkomt. Nico is ook handig met de Garmin en kijk…..hij leidt ons naar de weg langs de palen.

Het heeft vanmorgen gesneeuwd maar hier ze we toch al voorjaar. Lammetjes met zwarte koppies dartelen in het rond.

Na een tankstop in een dorpje hakkelt de T-Ford. Even de het ontstekingskastje schoonblazen en de zwerfstroom is weg.

De vogels hebben hier geen bomen om hun nest in te bouwen. Ze doen het op de grond tegen een paal, dan waait het niet zo snel weg. Ze zijn wel slim.

Baruun urd komt in zicht. De laatste 2 kilometer rijden we op een verharde weg. Ik denk de slechtste weg in Mongolië, allemaal gaten en bulten. Vreselijk om op te rijden. Dirk doet heel voorzichtig maar we stuiteren alle kanten op.

Maar het was al het gestuiter waard.

Het team van de kindergarten wacht ons op en heet ons van harte welkom.

Wij krijgen heerlijk eten en drinken en maken voor morgen afspraken. Dan zijn de kinderen er ook.

Ons eerste doel is bereikt. Wij zijn bij het kinderproject.