Verslag 1 oktober
Door Marjolein en Angela
Cochrane – Villa O’Higgins
Vandaag om 06.00 op omdat we een lange rit voor de boeg hebben en niet weten hoe goed de weg is. De hostes is nog niet op maar er ligt wat klaar waar we een ontbijtje mee kunnen maken. Buiten is het steenkoud en wederom rijp. Het is nog niet zo koud geweest. Ook ’s nachts was het erg koud. De kamers waren ook steenkoud en we hadden wel 4 dekens.
Maar het was wel erg helder. Op weg.
Forests near Cochrane
view at the lake
rio Bravo
on the road
trees
Een lange moeilijke weg met veel afgronden. Over de eerste 133 km. hebben we 5 uur gedaan voor we in Puerto Yungay waren. De ferry gaat om 15.00 uur maar nu gaat het verhaal dat we niet via O’Higgins naar Argentinie kunnen en we helemaal terug zouden moeten.
.Puerto Yungay end of the Carretera Austral
ferry arrives at Puerto Yungay
backwards on the ferry
Watson backwards on the ferry
break at the ferry
Maar avonturier Dirk durft de gok te wagen om ter plekke te informeren of het toch niet wel kan. Van Rio Bravo naar O’Higgins is de tocht nog 100 km.
De langste ooit voor ons gevoel want het was een smalle weg vol kuilen en gaten langs het bergmassief van de Andes. Geen vangrails en soms een 500 meter diep ravijn naast ons. Je kunt hier onmogelijk passeren dus hoop je op geen tegenliggers. We zien in de canyon 7 condors vliegen. Na een tocht van 3,5 uur zijn we in O’Higgins, een mystiek dorpje waar de Carretera Austral echt eindigt. We vinden een prachtige cabana waar de eigenaar een mooi vuurtje voor ons stookt en het binnen no time heerlijk warm is. De bedden zijn heerlijk met voor de verandering een dekbed en we slapen als een roos. We besluiten een dagje te blijven in dit speciale dorpje.
