Reisverslag maandag 14 juli
Report by Benno en Thecla
Het wordt een nacht van vechten tegen de kou, de koelte van de maan en de Siberische wind deden er geen goed aan. In de ochtend blijkt het viertien graden onder nul te zijn en liggen we onder een dikke laag rijp. Dirk heeft erg last van de hoogte en ziet er in zijn vetpak, met zijn Russische muts uit of hij zo uit een Siberisch werkkamp vandaan komt. Trudy probeert wat warms te koken, maar alles is bevroren. Romantiek van het reizen zullen we maar zeggen!
Dirk uit zich dat dit toch wel het zwaartste van de reis is. Maar met wat humor breken we het ijs en gaan verder nadat de zon zijn intrede heeft gedaan (tien uur ‘s ochtends). Op de hoogvlakte komen we kudden alpaca’s tegen en even verder wilde guanaco’s. Van de golvende hoogvlakte gaan we over in een landschap dat ik alleen uit onwerkelijke sprookjes ken, maar de route verbeterd zich en de T Ford brult er weer op los. In de namiddag bereiken we Huancayo en gaan gelijk door naar het Hospital, waar Thecla met veel moeite, haar tweede injectie krijgt tegen hondsdolheid. Uit het ziekenhuis worden we door Monica, de vrouw van de directeur van het SOS kinderdorp, begeleid naar het dorp. Daar krijgen we in het community huis ieder een royale kamer. Door Jessica, de personeels kokkin worden we getrakteerd op een verrukkelijke maaltijd. De lang naar uitgeziene douche laat nog op zich wachten omdat er elke dag maar drie uur water is. Een glas water in het gezicht en de struisvogels voelen zich weer hemels!!
Wat een kanjers zijn jullie!
Beterschap Dirk, hoogteziekte is niet fijn. Maar er komt een einde aan die hoogtes.
Adembenemende vergezichten.