Mijn naam is Dirk Regter, een gepensioneerd bouwkundig ingenieur. Ik woon met mijn vrouw Trudy in Edam, een klein stadje in de buurt van Amsterdam. Zoals u wellicht weet, is Edam wereldberoemd vanwege de Edammer kaas.
Mijn grootvader en vader hadden een transportbedrijf in onze stad. In 1907 hadden ze de eerste auto in onze stad; een Renault Marne-taxi. Toen de T-Ford kwam, hadden ze de personenauto’s en vrachtwagens van dit merk. Ze deden al het reparatiewerk zelf en hadden verschillende onderhoudsboekjes en andere boeken van T-Ford.
Toen ik een kind van ongeveer 6 jaar oud was, was ik erg geïnteresseerd in deze boeken en mijn vader vertelde me hoe de versnellingsbak met pedalen in een T-Ford werkte.
Dus op die leeftijd van zes was ik al geïnteresseerd in dit type auto.
Toen ik 16 jaar oud was, wilde ik een T-Ford kopen, maar ik kon er geen vinden, dus kocht ik een A-Ford Tudor uit 1928 in Denemarken toen ik 17 jaar oud was. In 1990 kocht ik mijn eerste T-Ford: een touring uit 1923 vanuit Californië. Ik heb deze auto gerestaureerd en er vele kilometers mee gereden. In 1997 hoorde ik een radioprogramma over een auto die de beroemde rally van Peking naar Parijs reed.
Ik kocht een boek over de eerste rally van Peking naar Parijs in 1907 en realiseerde me dat het in 2007 100 jaar later zal zijn. Dus besloot ik om deze rally in 2007 te maken, maar ik wilde een ouder T-Ford in plaats van mijn 1923 touring.
Ik kocht een T-Ford uit 1915 en maakte deze auto klaar voor de rit van Peking naar Parijs.
Het eerste idee was om met een georganiseerde rally te gaan maar dat was teveel kilometers per dag. Dus besloten we om deze tour zelf te organiseren. We reden van Peking naar Parijs (ongeveer 16.000 kilometer) in 3 maanden met alleen de T-Ford en een volgauto als ondersteuning. Tijdens die tour hadden de nodige problemen met de T-Ford, maar uiteindelijk is het ons gelukt. Een ander doel van deze tour was fondsenwerving voor projecten in Mongolië voor gehandicapte kinderen.
We hebben zo’n 135.000 euro ingezameld en met dat geld hebben we 2 projecten voor gehandicapte kinderen in Mongolië gerealiseerd. Eén project Bayankhongor in de Gobiwoestijn en één in BaruunUrth, in het oostelijk deel van Mongolië.
Na Peking naar Parijs wilde ik nog een grote reis met de T-Ford maken om geld in te zamelen voor kinderprojecten. Ik vroeg mijn vrouw Trudy om me te vergezellen, en gelukkig had ze daar wel zin in.
We konden niet beslissen welk deel van de wereld we wilden reizen, dus besloten we de hele wereld te doen. We hebben gekozen voor fondsenwerving voor weeskinderen omdat er over de hele wereld weeskinderen zijn.
Wil je meer informatie over onze avonturen tijdens onze wereldreis, dan nodigen we je uit om de verhalen op onze website te lezen.
We wensen je veel plezier, Trudy en Dirk Regter.