The Gibb River road

Verslag 2 t/m 7 juni
Door Trudy

We vertrekken vandaag uit Derby. We hebben veel mensen gesproken over de Gibb River Road. Ze zeggen allemaal dat hij erg rough is en dat ze het zeker niet zouden doen met een T-Fordje die geen 4 wheel drive is. Maar ja, 3 stemmen voor de Gibb River Road. In Edam was het plan al gemaakt. Ik begin met een spannend gevoel aan deze trip.

Eerst is de weg nog verhard, ik dacht de eerste 200 km, maar dat bleken er maar 30 te zijn.

Het is wel mooi om hier te zijn. De boabab bomen zijn zo prachtig. Het lijken wel levende wezens.

Alles rammelt op deze weg.  Gelukkig heeft Dirk de T-Ford sterk gemaakt. De olietemperatuurmeter doet het niet meer. Dirk kruipt onder de T-Ford. De stekker is los gerammeld.

Op de foto zie je haast niet maar er zijn allemaal golven in de weg. Af en toe zeilt de T-Ford uit zichzelf naar de ander kant en is hij onbestuurbaar.

Het uitzicht op de bergen is prachtig.

Soms is de weg rood en soms bruin.

Maar we ontdekken wel dat wat voor kleur de weg ook heeft, we rammelen alle kanten op.
De T-Ford komt er wel erg stoer uit te zien met al dat zand erop.

Floodways zijn er over de hele route. Dan moet je door het water en soms levert dat een prachtig plaatje op. Hier gingen we door een creek.

Na 236 kilometer kwamen we bij een camping. Het is wel onvoorstelbaar. De hele dag is er niks anders dan natuur om ons heen en nu hebben we een plek om te kamperen met water en een wc en douche. Heerlijk.

Onderweg rammelde er van alles,  maar het linkerachterwiel maakt geen goede rammel. Er is ruimte tussen de spaak en de velg. We zijn al meerder keren door het water gereden en hebben de spaken al steeds water gegeven maar de ruimte  moet nu toch opgevuld worden. Dirk heeft het idee om ringen te maken van doppen van de bierflesjes.

De volgende ochtend op de camping staan we op en gaat Dirk verder met het onderhoud van de T-Ford.

Dirk wisselt een band want die wordt wel erg slecht en op deze weg slijt alles nog eens extra.

Na een tijdje vertrekken we weer en beginnen we vol goede moed aan de twee dag op de Gibb River Road.

We zien geen kangoeroes of dingo’s of slangen maar wel koeien. Als ze oversteken kunnen we snel stoppen want we rijden ongeveer 10 tot 15 kilometer per uur.

Onderweg moet er nog wat gesmeerd worden en nagekeken. Gelukkig doet het T-Fordje het deze dag ook goed.

Op de weg zijn heel veel stenen en ook langs de weg is het erg rotsig.

We hebben vandaag 89 kilometer gereden en daar hebben we de hele dag overgedaan. We hobbelen en stuiteren  over de Gibb River Road. Als er een auto passeert zitten we in een enorme stofwolk. Om 4 uur komen we bij een Road House en na 7 kilometer over een bosweg komen we op een prachtige camping en zetten onze tenten op onder boabab bomen.

Na het eten begint Dirk het plan uit te voeren om de ruimte bij de spaken op te vullen. Hij zaagt 2 wiggen uit zijn werkbankje en spant die tussen de spaken. Zo krijgt hij ruimte om er een bierdop tussen te persen.

Als het licht wordt gaat Dirk snel de daktent uit om weer aan het wiel te werken.
Het is een hele klus, maar het is gelukt.

Ondertussen ben ik even naar de rivier (Manning River) gelopen en het is er prachtig.

Rick en David wachten tot ze verder in kunnen pakken.

Na het repareren van het wiel doet Dirk nog het dagelijkse onderhoud en dan….is alles gelukt.

We gaan en daar komt een serieuze floodway. David meet de hoogte van het water. Dirk rijdt er doorheen. Het lukt!! Alleen de laatste meters spurtelde de T-Ford maar we zijn er.

Na 131 kilometer op de Gibb River Road staan we aan de Gibb River. Heel bijzonder!
’s Avonds hebben we een kampvuur.

Gelukkig geen krokodillen.

De volgende dag :
We hebben een prachtige plek aan de Gibb River. Als je op zo’n mooie rustige plek kampeert ben je bijna al het gehobbel vergeten.

Dirk ontdekt bij de controle dat er een beugel is gebroken van het verenpakket, rechts achter.
(mijn kant!!)

Hij maakt een tijdelijke beugel van een waterslangklem en maakt die erop.

Als dat allemaal gedaan is maakt hij het luchtfilter schoon. Dat is wel nodig want E\er is hier zoveel stof en zand.

Ondertussen maakt Rick de schep weer vast, er was een bout losgerammeld en verdwenen.

We gaan weer en als we ongeveer 2 kilometer gereden hebben ontdekken we dat we de gebroken beugel vergeten zijn. Ligt die nog in het zand op onze kampeerplek?  Dirk en Rick gaan gauw terug en……. Rick heeft hem gevonden. Bij de volgende gelegenheid zal ik op beugelgebak trakteren. Dat zal alleen nog wel een paar dagen duren voor het zover is want het is nog een lange weg.

We verdwijnen vaak in het stof. Een keer komt er een regen steentjes in ons Fordje. Een raakt mijn bril en een Dirk z’n wang. Als er nu een snelle auto voorbijgaat stoppen we en beschermen ons gezicht nog extra.
Het hobbelen duurt voort. Dirk zijn handen stuiteren mee, hij moet zijn stuur goed vasthouden en doet het erg goed. Het zon is laag en achter ons en zo kon ik een special plaatje maken.

Vlakbij de camping zien we een dingo. Wat een geluk!!

We komen nadat we vandaag 85 kilometer hebben gereden bij Ellenbrae en mogen daar gratis kamperen. Het is een prachtige plek met water, wc en douche. Wel luxe op deze Gibb River Road.

The Gibb River Road dag 5

Vanmorgen waren we alleen op de camping. Iedereen is vroeg vertrokken. David bekijkt zijn foto’s en Dirk werkt aan de T-Ford.

De mevrouw die ons het gratis verblijf heeft gegeven komt nog even een foto van de T-Ford maken.

We drinken koffie met de beroemde scones en vertrekken voor onze 5 de dag op de Gibb River Road. Maar wat nu…. De T-Ford start niet met de startmotor. Bendixveer gebroken misschien?
Onze volgteam is al vertrokken en nu moet de T-Ford aangeduwd worden want we kunnen niet slingeren omdat de ventilator voor de radiateur zit.
Gelukkig helpt de man van Ellenbrae en hebben we hem snel aangeduwd.

We moeten weer door het water.

Zelfs op dit stuk van de Gibb River Road rijden roadtrains. Wat een stof.

We hobbelen en stuiteren lekker door. Het begint al een beetje te wennen, maar Dirk moet zijn stuur wel erg goed vasthouden.

We komen op een stuk waar roadwork is. Daar valt nog een hoop te verbeteren.

Onderweg controleert Dirk de T-Ford extra

En wat ben ik blij als ik het bordje Camping zie.

Het is een prachtige camping met een bar en een restaurant. Daar gaan we heen, want onze voorraad eten en drinken is aardig geslonken tijdens deze rit.

Gibb River Road dag 6

Gisteravond lekker in het restaurant gegeten en nu eten we ons oude brood op. Dirk haalt veel onderdelen van de T-Ford af om bij de startmotor te kunnen komen.

De veer van de bendix is gebroken. Gelukkig had Sjaak een nieuwe meegenomen doen hij naar Australie kwam en maakt Dirk die er nu op.

Ondertussen wordt de tin gevuld.

Als we klaar zijn gaan we nog even speciaal bij de boababs staan voor een foto.

Het laatste stuk!!!!!
Nog een crossing

 

Langs de bergen

 

Er zit wat stof op het ontstekingskastje.

Dan zien we borden!

En……………………..

WE HEBBEN HET GERED. DE GIBB RIVER ROAD !!!!!!!!!!!!!!!!

Maar we gaan weer verder.  We zijn nog niet klaar voor vandaag. We hebben een afspraak in Kununurra en het lukt ons om daar op tijd te zijn, de weg is geasfalteerd en we rijden voor mijn gevoel heel hard. Wat een verschil, vanmorgen op de Gibb River road hobbelen en nu gaan we zoevend over de weg. We zijn de stad nog niet in en daar komt een A-Ford ons tegemoet. Het is Bevin die ons op komt halen.

Ik stap bij Bevin in de A-Ford en de T-Ford en de LandRover gaan achter ons aan.

Bevin brengt ons naar zijn lunch-room en we knappen op van de koele drankjes en heerlijke broodjes. Bernice komt ook en we gaan allemaal naar hun prachtig huis waar we slaapkamers krijgen en een badkamer. ’s Avonds trakteren ze ons op een heerlijk diner in hun restaurant.