Verslag 17 en 18 maart
Door Trudy
Zaterdag 17 maart
Chris en Dirk controleren of de vlotter van de nieuwe carburateur nog lekt. Hij lekt niet meer dus deze vernieuwing is goedgekeurd door de monteurs.
Ondertussen komen er nog bezoekers o.a. uit Pukekohe en de buurman.
Er wordt heel wat gepraat over de T-Ford.
Niel Cremer (president van de Nieuw Zeelandse T-Ford Club) en zijn vrouw Lucy komen ons viertjes ophalen om Auckland te laten zien. Ze hebben al een lange reis gehad om bij Chris te komen. Veel files onderweg, maar ze vonden het leuk om een keer bij de familie Lawrence te kijken naar al die mooie Fordjes.
Het was nog steeds druk op de weg maar we zaten goed in de hele moderne Ford van Niel Cremer. Auckland is een grote stad met o.a. een enorme brug, grote haven en drukke winkelstraten. Na al het reizen door het landelijk Nieuw Zeeland is dit wel een ander gezicht.
Als we weer teruggebracht zijn maken de mannen nog een ritje in ons T-Fordje en ze komen heel blij terug. Alles oké.
Daarna nemen we afscheid van Niel en Lucy en bedanken voor de kennismaking met Auckland.
Zondag 18 maart
In de T-Ford gaat Dirk met Quinten, Chris, Leon en Zed naar de old-timer show in Karaka. Ik mag vandaag met Steef en Greetje mee in de LandRover. Nu kan dat nog.
De T-Ford rijdt met 5 man erin fluitend de bergen op met de nieuwe carburateur.
We hebben veel aanloop op de show en Quinten zit af en toe heel lekker in de T-Ford.
Als we terug zijn haalt Dirk de witte banden van de T-Ford af en geeft deze aan Quinten. Deze wil heel graag witte banden op zijn Model T 1913, die hij samen met Chris aan het restaureren is.
En dan is het zo ver dat we afscheid moeten nemen van ons eerste team van deze reis. Steef en Greetje Reilingh. Hartelijk bedankt voor jullie inzet. We hebben samen een prachtige reis en een mooie tijd gehad.
De shuttle-bus brengt ze naar het vliegveld.
’s Avonds krijgt Dirk van Quinten een cadeau, een zelfgemaakte kist van kouri hout. Het hout is volgens Quinten duizenden jaren oud.
Heel bijzonder, hartelijk bedankt.